اگر قرار نیست تو ، من، ان پسربچه ،

ان پیر زن، ان مردکارمند، ان زن خانه دار،

ان نقاش ، ان رفته گر،  ان راننده ،

ان پیر مرد ، ان پرستار ، ...

چرا راه دور بروم اگر قرار نیست انسان به ارزو های اش برسد 

                                                                          پس چرا ؟ چرا زنده ایم 

چرا زنده ایم و راضی و هیچ عصیان و طغیانی نمی کنیم اگر قرار نیست حتی به کوچک ترین ارزوهایمان برسیم؟

چرا خیال می کنم زندگی برای رسیدن به اروز ها نیست و ارزو ها فقط در رویا تجلی می یابند؟

            تو را نمی دانم اما من دیوانه ام یک دیوانه عصیانگر امروز از خانه بیرون می روم و به اولین انسانی

          که گرفتار سرطان روزمرگی بود لبخند می زنم و می گویم که امروز صبح خدا به من گفت که از جانب

          او این لبخند را به تو هدیه کنم .

          می خواهم تمام امروز این کار را انجام دهم .

                             من برای افکار و کردارم دلیل و منطق نمی خواهم ، من یک دیوانه ام

                                         من یک دیوانه عصیانگر ام و این ها نیز پریشانی های من است 

                  با تمام وجود به حرکت دست های استاد نگاه می کردم تمام بعد از ظهر با گره های پیچ در پیچ 

                قالی می بافت ؛ کلافه شده بودم حتی یکی از ان گره ها را هم یادنگرفتم ؛ دیگر به گلیم نیمه و 

               گره های استاد نگاه نمی کردم . متوجه نشدم استاد کی دست از کار کشید اما سنگینی نگاهش

             مرا به سمت او خواند: بقیه اش را تو بباف 

           _یاد نگرفتم . حتی یکی از گره ها را هم یاد نگرفتم .

         _تعجب کردی؟  . . . تا زمانی که لیوانت را خالی نکنی نمی توانی دوباره پر اش کنی...حتی به اندازه ی 

       یک گره گلیم بافی.

 خسته شدم از این همه بازی رنگ و نور ؛

                                             بوی مرگ می دهد تنم بوی خاموشی بوی خفگی .

خفگی در دریای ترس .

دریایی که در ان بی جنگ ، پرچم سفید بالا می کنیم ، اعلان تسلیم .  

                                                        می خواهم با تمام وجود سر از زیر اب در ارم .

می خواهم فریاد زنم من پدر نیستم ؛

                                       ما پدرانمان نیستیم بر می خیزیم و فریاد می کنیم حقمان را .

باز صدای مادر بزرگ در گوشم : کودکم دنیا جنگل است با هزاران گرگ.

                                                                                    نیفتی گیر این گرگان...

(احساس خفگی می کنم...

شاید این دریا ، این احساس خفگی .... نکند , نکند گیر گرگان افتاده ایم ؟؟؟